بود سرمشق درس خامشی باریک بینی ها

ز مو انگشت حیرانی به لب دارند چینی ها

مرا از ضعف پرواز است قید آشیان ورنه

نفس گیرم چو بوی غنچه از خلوت گزینی ها

نیاز من عروج نشئهٔ ناز دگر دارد

سپهر آوازه ام بر آستانت از زمینی ها

دل رم آرزو مشکل شود محبوس نومیدی

که سنگ اینجا شرر می گردد از وحشت کمینی ها

نفس دزدیدنم شد باعث جمعیت خاطر

به دام افتاد صید مطلبم از دام چینی ها

غبار فقر زنگ سرکشی را می شود صیقل

سیاهی می برد از شعله خاکسترنشینی ها

به شوخی آمد از بی د ستگاهی احتیاج من

درازی کرد دست آخر زکوته آستینی ها

خروش اهل جاه ز خفت ادراک می باشد

تنک ظرفی ست یکسر علت فریاد چینی ها

طریق دلربایی یک جهان نیرنگ می خواهد

به حسن محض نتوان پیش بردن نازنینی ها

مگر از فکر عقبا بازگردم تا به خویش آیم

که از خود سخت دور افتاده ام ازپیش بینی ها

دوتاگشتیم در اندیشهٔ یک سجده پیشانی

به راه دوست خاتم کرد ما را بی نگینی ها

دم تیغ است بیدل راه باریک سخن سنجی

زبان خامه هم شق دارد از حرف آفرینی ها